UWAGA!!!

Od dnia 14.07.13 nie będę dodawać postów ponieważ wyjeżdżam.Dzień powrotu nieokreślony ;))

Wilk teksaski-obraz

Wilk teksaski-informacje

Wilk teksaski (C. l. b. monstrabilis ) – wymarła forma wilka meksykańskiego, zamieszkiwał Teksas i północne części Meksyku.

Wilk meksykański-obraz

Wilk meksykański-informacje

Wilk meksykański (Canis lupus baileyi) – podgatunek wilka szarego. Występuje w  Ameryce Środkowej, krytycznie zagrożony, w 1990 reintrodukowany na południe Ameryki Północnej i do Meksyku, gdzie wyginął na wolności. Najmniejszy z amerykańskich wilków, waży ok. 30–55 kg. Barwa sierści zmienna, od czerwonawej po szarą, z czarną kryzą wzdłuż grzbietu i z dłuższymi włosami na karku. Dieta urozmaicona, od królików, poprzez gryzonie, muflony, aż do jeleniowatych.

Wilk wschodni-obraz

Wilk wschodni-informacje

Wilk wschodni (Canis lupus lycaon) – podgatunek wilka, średniej wielkości, smukły, o długich nogach i szerokich uszach, barwa sierści najczęściej blado-szara czasami z domieszką czerwonawą oraz z ciemnym nalotem na grzbiecie. Dawniej najszerzej rozpowszechniony podgatunek w tej części świata, obecnie coraz rzadszy. Pierwszy opisany z wilków na terenie Ameryki Północnej. Zamieszkuje południowo-wschodnie tereny Kanady i północno-wschodnie USA(oprócz Minnesoty). Ostatnio poprzez podobną nazwę często mylony z podgatunkiem wilka czerwonego z czerwonym wilkiem wschodniokanadyjskim – (Canis rufus lycaon).

Wilk italijski-obraz

Wilk italijski-informacje

Wilk italijski (Canis lupus italicus) – podgatunek wilka, zamieszkuje Apeniny we włoszek oraz Szwajcarii, średniej wielkości, zagrożony, objęty ochroną.

Wilczak czechosłowacki-obraz

Wilczak czechosłowacki-informacje

Czechosłowacki wilczak, czechosłowacki wilczur (sł. Československý vlčiak, cs.Československý vlčák) – jedna z ras psów, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Podlega próbom pracy.Československý Vlčák jest jedną z dwóch ras (druga to Saarloos wolfhond) zarejestrowanych w FCI, a będących krzyżówkami psa i WILKA.

Pierwotnym celem krzyżowania wilka europejskiego (pospolitego) z owczarkiem niemieckim było uzyskanie psów użytkowych na potrzeby czechosłowackiej straży granicznej.

Wilk rudy-obraz

Wilk rudy-informacje

Wilk rudy, wilk czerwony (Canis rufus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), uznawany przez niektórych systematyków za podgatunek wilka. Według aktualnych badań naukowych, wilk czerwony jest siostrzanym gatunkiem kojota, który ewoluował na zachodzie. Choć niektórzy uważają go za hybrydę wilka i tego drugiego. Wilk czerwony wyewoluował w izolacji we wschodniej części Ameryki ółnocnej. Psowate te występowały aż do południowych rejonów wschodniej Kanady.Wschodnie wilki (Canis lycaon) to obecnie jedyne wilki z pierwotnego gatunku (Canis rufus/lycaon), które przetrwały na swobodzie do dzisiaj.

Od około 20 lat wilk czerwony uznany jest za gatunek wymarły na wolności. Kiedyś zamieszkiwał południowe Stany Zjednoczone (Pensylwania, Floryda i Teksas), ale ustawiczne polowania jak również niszczenie ich legowisk spowodowały prawie kompletny zanik tego gatunku. Reintrodukowany   przez United States Fish and Wildlife Service w Karolinie Północnej i w Great Smoky Mountains. Obecna populacja szacowana jest na ponad 200 osobników.

Długość ciała 140–165 cm, wysokość w kłębie 38–40 cm, ciężar 18-36 kg. Żywią się gryzoniami.

Wilk ezo-obraz

Wilk ezo-informacje

Wilk Ezo (Canis lupus hattai lub Canis hattai) (zwany wilkiem z Hokkaido) — wymarły podgatunek wilka, który zamieszkiwał wyspę Hokkaido.

Jego wymiary były większe niż wilka karłowatego, był też bardziej podobny do zwykłych wilków szarych ze stałego lądu. Wilki Ezo wymarły prawdopodobnie w 1889 roku w wyniku podtruwania przez rolników.

Wilk rosyjski-obraz

Wilk rosyjski-informacje

Wilk rosyjski (Canis lupus communis) – największy podgatunek wilka szarego. Stabilna populacja, zamieszkuje środkową Rosję.

Wilk południowoazatycki-obraz

Wilk południowoazjatycki-informacje

Wilk południowoazjatycki (Canis lupus pallipes) – jeden z najmniejszych wilków, prowadzi półpustynny tryb życia, spotykany od Izraela i Płw. Arabskiego do Pakistanu. Ma krótką, gęstą szarobrązowawą sierść z domieszką ciemniejszych włosów na pysku i wzdłuż grzbietu. Dość duże uszy. Blisko spokrewniony z wilkiem arabskim. Zagrożony z powodu mieszania się ze zdziczałymi psami, stratą siedlisk i polowaniami. Być może jeden z przodków psa domowego.

Wilk egipski-obraz

Wilk egipski-informacje

Wilk egipski (Canis lupus lupaster) – krytycznie zagrożony podgatunek wilka występujący w północnym Egipcie, północno-wschodniej Libii i w środkowej Etiopii. Proporcjonalnie największe uszy i najdłuższe nogi spośród wszystkich wilków. Najmniejszy z podgatunków, waży ok. 10–15 kg. Czasami klasyfikowany jako szakal złocisty. Systematyka jest kontrowersyjna i do rozstrzygnięcia konieczne są badania.

Wilk falklandzki-obraz

Wilk falklandzki-informacje

Wilk falklandzki (Dusicyon australis) – wymarły gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Występował wyłącznie na Falklandach. Został odkryty w 1690. Na początku XIX w. był jeszcze liczny. Przypuszcza się, że ostatni osobnik został zabity w 1876.

Długość ciała: ok. 90 cm.

Długość ogona: ok. 30 cm.

Sierść: brązoworuda z czarnymi znakami.

Środowisko: piaszczyste wybrzeża.

Pożywienie: ptaki (pingwiny,gęsi Magellana).

Wielkością przypominał kojota, ale był bardziej krępy, miał krótki pysk i szczęki przystosowane dochwytania dużych ofiar, takich jak foki i pingwiny.
Wytępiony jako szkodnik przez europejskich kolonistów ok. 1876, poza kilkoma osobnikami, które bezskutecznie hodowano w Ogrodzie Zoologiczny w Londynie z nadzieją na przychówek. Do dziś zachowało się około 10 okazów muzealnych.
Przez ponad 150 lat naukowcom nie udało się ustalić pochodzenia gatunku oraz sposobu jakim zasiedlił wyspy oddalone od kontynentu o prawie 500 km. Dopiero niedawno opracowano jego drzewo genealogiczne, porównując próbki DNA pięciu okazów z materiałem genetycznym innych psowatych, a wyniki analiz opublikowana na łamach Current Biology w listopadzie 2009 roku. Okazało się, iż wilk falklandzki wyodrębnił się przynajmniej 70 tys. lat temu, czyli ponad 50 tys. lat wcześniej niż na Falklandach pojawili się pierwsi ludzie. W ten sposób obalono powszechnie przyjetą tezę głoszącą, iż zwierzeta zostały udomowione na kontynencie i przywiezione na wyspy przez osadników.

Wilk grzywiasty-obraz

Wilk grzywiasty-informacje

Wilk grzywiasty (Chrysocyon brachyurus) - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych i jej największy przedstawiciel w Ameryce Południowej.

Występowanie i środowisko

Zamieszkuje południową Brazylię (gdzie nazywany jest lobo-guará),Paragwaj i Boliwię.

Ewolucja i systematyka

Według najnowszych badań genetycznych nie jest blisko spokrewniony z żadnym z pozostałych psowatych. Wydaje się, że jest pozostałością południowoamerykańskiej plejstoceńskiej fauny dużych ssaków. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Chrysocyon.

Wygląd

Przypomina nieco lisa, ale ma bardzo długie kończyny. Kończyny przednie są krótsze od tylnych. Sierść dość długa, miękka, ruda, po bokach czarny, krótka na nogach; na grzbiecie sierść czarna, nastroszona; ogon puszysty, może być biały lub czarny; podbrzusze białe. Na szyi i karku sztywna, odstająca grzywa długości ok. 13 cm. Wnętrze małżowiny ucha porośnięte białym włosem.

Wielkość

Wysokość w kłębie: 75-90 cm
Długość ciała bez ogona: ok. 130 cm
Długość ogona: ok. 30 cm
Masa ciała: 20-25 kg

Tryb życia i zachowanie

Aktywny wieczorem i nocą, w dzień odpoczywa w wysokiej trawie lub zaroślach, zwykle w tych samych miejscach. Samce wyraźnie bardziej aktywne od samic. Jego głos to pojedyncze szczeknięcia w sporych odstępach czasu. Poluje jak lis - podkradając się blisko do ofiary. W przeciwieństwie do większości dużych psowatych (wilk,likaon) nie tworzy stad. Żyje w parach, terytorium pary wynosi średnio 20-30 km². Chodzi inochodem, co sprawia, że się lekko kołysze na boki.

Wilk kanadyjski-obraz

Wilk kanadyjski-informacje

Wilk mackenzie, wilk kanadyjski (Canis lupus occidentalis) – podgatunek wilka występuje w Kanadzie na obszarze Terytoriów Północno-Zachodnich, Jukonu, Kolumbii Brytyjskiej, Alberty i Saskatchewan oraz na Alasce. Prawdopodobnie największy podgatunek wilka szarego (waga do 80 kg, rekord 105 kg), wytworzył wiele form wielkościowych na obszarze zachodniej Kanady i Alaski. Barwa sierści zmienna, najczęściej kremowa, szara aż do czarnej z ciemniejszym nalotem na grzbiecie. Reintrodukowany do Yellowstone i Idaho w 1995 roku. Legalne polowania na terenie Alaski i części Kanady.
W ramach wilka mackenzie wyróżnia się (formy geograficzne):

• dużego wilka mackenzie (C. l. o. occidentalis) – forma typowa, zamieszkuje dolinę wzdłuż rzeki Mackenzie na obszarze Terytoriów Północno-Zachodnich, Jukonu i Alberty. Największa z form geograficznych wilka mackenzie (patrz. wyżej).
• wilka północnokanadyjskiego (C. l. o. mackenzie) – średniej wielkości, barwa sierści od czarnej do białawej. Występuje wzdłuż arktycznego wybrzeża Kanady (wschodnie obszary Terytoriów Północno-zachodnich, na wschód od rzeki Mackenzie oraz na południe od Wielkiego Jeziora Niedźwiedziego).
• wilka alaskańskiego (C. l. o. pambasileus) – jeden z większych wilków, występuje na terenie całej Alaski, prócz arktycznego wybrzeża. Ubarwienie zmienne od szarawego po czarne.
• wilka brytyjsko-kolumbijskiego (C. l. o. columbianus) – jeden z największych form wilka, blisko spokrewniony z innymi wilkami mackenzie. Zamieszkuje obszary leśne w stanie Kolumbia Brytyjska. Maść szara po czarną, ciemniejsze osobniki są zawsze większe. Średnia waga około 60–70 kg.
• wilka tundrowego (C. l. o. tundrarum) – zamieszkuje tundrę na terenie Alaski, duży, maść kremowo-biała z odcieniem szarości.

Wilk polarny-obraz

Wilk polarny-informacje

Wilk polarny (Canis lupus arctos) – jeden z największych podgatunków wilka. Charakteryzuje się grubą, białą sierścią i to jest jego główna cecha wyróżniająca.

Wilk arabski-obraz

Wilk arabski-informacje

Wilk arabski (Canis lupus arabs) – podgatunek wilka szarego, mniejszy od podgatunków europejskich i amerykańskich.
Ubarwienie beżowo-szare. Występuje na obrzeżach Półwyspu Arabskiego. Posiada duże uszy, żółte oczy, żyje najczęściej w niewielkich grupach rodzinnych. Waży ok. 25 kg. Ostatnio niektórzy badacze na podstawie skamielin i badań genetycznych wahają się co do jego klasyfikacji taksonomicznej

Karłowaty wilk japoński-obraz

Karłowaty wilk japoński-informacje

Karłowaty wilk japoński (Canis lupus hodophilax) – wymarły podgatunek wilka szarego, zwany również karłowatym wilkiem z Honisu. Wytępiony w 1905. Zamieszkiwał japońskie wyspy Honsiu, Sikoku i Kiusiu.
Prawdopodobnie do zagłady tych wilków przyczyniła się wścieklizna, o której donoszono pierwszy raz w 1732 roku. Innymi czynnikami, które przyczyniły się do zagłady to także utrata siedlisk i kłusownictwo. Zachowało się osiem futer i pięć wypchanych okazów wilków karłowatych: jeden w Holandii, trzy w Japonii i jeden w Wielkiej Brytanii. Ze względu na wymiary i izolację geograficzną naukowcy spekulują ostatnio nad zaliczeniem tego wilka do osobnego gatunku.

Wilk workowaty-obraz

Wilk workowaty-informacje

Wilk workowaty (Thylacinus cynocephalus) – gatunek ssaka z rodziny wilków workowatych, największy drapieżny torbacz czasów współczesnych. Pierwotnie występował na terenach Australii i Nowej Gwinei, w czasach historycznych został wyparty wyłącznie do terenów Tasmanii, gdzie wyginął w XX wieku. Powszechnie jest znany jako tygrys tasmański (ze względu na paskowany zad), a także jako wilk tasmański i kolokwialnie, Tassie (albo Tazzy) fałszywy tygrys lub po prostu tygrys. Był ostatnim przedstawicielem swojego rodzaju, Thylacinus.

Wilk stepowy-obraz

Wilk stepowy-informacje

Wilk stepowy (C. l. l. campestris) – niewielka rasa wilka europejskiego, zamieszkuje stepy i pustynie środkowej Azji, gęsta, krótka sierść o szarej karnacji z odcieniem ochry.

Wilk iberyjski-obraz

Wilk iberyjski-informacje

Wilk iberyjski (C. l. l. signatus) – maść czerwonawa, wcześniej uznawany za osobny podgatunek, obecnie jako rasa geograficzna wilka europejskiego. Zagrożony, zamieszkuje północną Hiszpanię.

Wilk hiszpański-obraz

Wilk hiszpański-informacje

Wilk hiszpański(C. l. l. deitanus) – wymarła forma geograficzna, zamieszkiwał pewne obszary Hiszpanii, jedna z form geograficznych wilka europejskiego.

Wilk węgierski-obraz

Wilk węgierski-informacje

Wilk węgierski (C. l. l. minor) – ten europejski wilk zamieszkiwał Węgry i wschodnią Austrię, wymarł na początku XX wieku.

Wilk eurazjatycki-obraz

Wilk eurazjatycki-informacje

Wilk eurazjatycki (Canis lupus lupus) – podgatunek typowy wilka szarego, średniej wielkości, waga ok. 60 kg. Poluje na jelenie, sarny, dziki. Sierść szara, ciemnoszara lub szaropłowa. Najszerzej rozpowszechniony podgatunek wilka. Niegdyś szeroko na obszarze całej Europy jednak zaciekłe polowania trwające kilka wieków spowodowały, że na wielu obszarach wyginął. Obecnie w Europie najwięcej tych wilków żyje na Ukrainie, w Polsce, Rumunii, Estonii, Białorusi, zaś największa populacja żyje na dużym obszarze zachodniej Rosji. Zamieszkuje Europę północną, środkową i wschodnią (niewielkie populacje w krajach Europy zachodniej i południowej), oraz duży obszar Azji zachodniej i środkowej.

Wilk syberyjski-obraz

Wilk syberyjski-informacje

Wilk syberyjski (Canis lupus albus) – podgatunek wilka, drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), występującego w północnej Azji i północnej Skandynawii.

Wilk- obraz

Wilk-informacje

Wilk- (Canis lupus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), zamieszkującego lasy, równiny,tereny bagienne oraz góry Eurazji i Ameryki Północnej. Potrzebuje, jako gatunek o skłonnościach terytorialnych, dużych przestrzeni. Zwykle terytorium zajmowane przez watahę to 100-300 km²^[4], ale wielkość ta zależy od dostępności pokarmu i terenu. Może występować współużytkowanie części terenu przez dwie konkurujące watahy^[5]. Wilk jest wytrwałym wędrowcem, jest w stanie w dobę pokonać dystans kilkudziesięciu kilometrów. W poszukiwaniu partnerki samiec potrafi w ciągu 2 tygodni przebyć ponad 600 km^[6].

Stada wilków liczą do 20 osobników, zwykle jednak są znacznie mniej liczne, będąc grupą rodzinną składającą się z pary rodzicielskiej, młodych i ewentualnie części wilków z poprzedniego miotu. Watahy mają ściśle określoną hierarchię wewnętrzną.

:D

Wataha Srebrzystego kisężyca

Witaj w Watasze Srebrzystego Księżyca